giovedì 28 febbraio 2008

Antonino Maniscalco

LA CARTA, LA PENNA E LU 'NCHIOSTRU

La carta era tranquilla, arritirata
nun pizava mancu c'asistissi
un ghiornu di la penna fu tuccata,
mancu 'ntisi chiddu chi cci dissi.

La penna nta ddu mumentu ci pinzau
chiamau a lu 'nchiostru pi facci cumpagnia
quannu supra la carta lu passau
ci vinni fora na bella puisia.

La Carta ddu mumentu s'arrabbiau
ci dissi a lu 'nchiostru: chi facisti?
'Ncapu di mia cù ti ci puttau?
Tu mi spurcasti, tutta mi tincisti

Lu 'nchiostru mischinu si mortificau,
iu nta la penna era cunzervatu
funi la penna chi ti maschariau
idda fu chi fici ssu piccatu.

Però la penna tutta surridenti
ci dissi a la carta: "zitti, senti a mia
nun ti taliavanu mancu li parenti
ora sunnu tutti in armonia.

Unu ti visita, l'autru ti leggi
l'autru dici dall'anticchia a mia,
nun c'eni nuddu chi ti fannu sfreggi
e ognunu leggi la tò puisia".

Poi cu lu 'nchiostru si girau:
chi facivi tu 'nta la buttigghia?
Lu 'nchiostru cu la carta si stricau
pi lassarici la storia a tò figghia!

Accussì la penna astuta e inteligenti
a la carta e lu 'nchiostru paci fici fari
ed avvisau tutti li parenti,
lu 'nchiostru e la carta fici maritari.

Viri la penna zoccu sapi fari?
Idda chi leva tutti li chiddiri
a tutti banni si voli ìnfilari
a tutti duna gioia e piaciri.

Pi chissu la penna è sempri addisiata
e dunni passa idda si fa strata.

La Carta, La Penna e lu 'Nchiostru, Antonino Maniscalco 2003

Nessun commento:

Posta un commento